Labrador – co powinieneś o nim wiedzieć?

„Pies jest najlepszym przyjacielem człowieka” – chyba każdy z nas zna te słowa i nie ma chyba psiarza, który by się z nimi nie zgodził. Mówiąc o przyjacielskim, lojalnym i przywiązanym do swojego właściciela psiaku, często przed oczami mamy labradora. Czy reputacja, jaką cieszy się ta rasa, jest zasłużona? Jakim charakterem tak naprawdę cechują się labradory? Jakie są odpowiednie warunki dla labradora i jak należy go wychowywać? W tym miejscu dowiesz się wszystkiego, co niezbędne, przed zaproszeniem psiaka tej rasy do swojego domu.

Wygląd labradora

Średniej wielkości pies o masywnym tułowiu i „poczciwym” pysku – tak w dużym skrócie moglibyśmy opisać wygląd labradora. Chociaż labrador przypomina stereotypowego psiaka rysowanego przez kilkuletnie dzieci, temu, jak wygląda labrador, warto poświęcić nieco więcej miejsca.

Jak wygląda labrador?

Labrador to przedstawiciel ras dużych. Cechuje się masywną i dobrze umięśnioną budową ciała. Uwagę przykuwa przede wszystkim szeroka i głęboka klatka piersiowa, prosta górna linia oraz rozbudowane, szerokie lędźwie. Labradory posiadają także dość charakterystyczny, osadzony wysoko ogon o średniej długości – jest gruby u nasady i płynnie zwęża się ku końcowi, na całej długości pokryty gęstą sierścią. Labradory cechują się też dobrze rozwiniętymi, mocnymi łapami – zarówno przednimi, jak i tylnymi.

Opisując wygląd labradora, nie możemy nie zwrócić uwagi na jego głowę, która znajduje się na gładkiej i mocnej szyi. Średniej wielkości oczy osadzone są delikatnie po bokach głowy i cechują się łagodnym, „poczciwym” wyrazem. Za nimi widoczne są przylegające do głowy, „trójkątne” uszy o średniej wielkości. Labradory mają dużą szczękę z mocnym zgryzem, który, zdaniem niektórych, mocą ścisku dorównuje nawet zgryzowi rottweilerów.

Sierść labradora jest krótka i szorstka w dotyku, doskonale przylega do ciała. Większość z nas rasę tę kojarzy z psami o umaszczeniu biszkoptowym. I rzeczywiście, wiele labradorów rodzi się z jasną sierścią – od odcienia beżowego, przez ecru, do nieco rudawej. Część psów tej rasy posiada sierść czarną lub o odcieniu czekoladowym.

Wzrost i waga – ile waży dorosły labrador?

Labrador należy do ras dużych w kategorii wielkości. Dorosłe samce mierzą w kłębie od 56 do 58 centymetrów, natomiast suki od 54 do 56 centymetrów. Ile waży dorosły labrador? Przyjmuje się, że psy tej rasy dojrzałość fizyczną osiągają po okresie od dwunastu do piętnastu miesięcy. Wówczas waga psa powinna oscylować między 29-36 kg (choć zdarzają się psy ważące nawet 40 kg), a suki – około 28-32 kg.

Ile żyje labrador?

Ze względu na to, że labradory często traktowane są jako psy rodzinne, które przepadają za towarzystwem dzieci, warto wiedzieć, ile żyje labrador. Generalnie psiaki tej rasy, które dostają odpowiednie pożywienie dla labradora, mogą liczyć na odpowiednie warunki i opiekę weterynaryjną, żyją średnio 10-12 lat, choć zdarzają się również psy żyjące 14 lat i więcej.

Poruszając kwestię tego, ile żyje labrador, w ramach ciekawostki należy wspomnieć o wnioskach, do jakich kilka lat temu doszedł profesor Paul McGreevy i jego zespół z University of Sydney. Przebadali oni ponad 33 tys. labradorów hodowanych w Wielkiej Brytanii. Wyniki Badań były zaskakujące – okazało się, że przedstawiciele tej rasy o umaszczeniu czarnym i biszkoptowym żyją średnio nieco ponad 12 lat, natomiast labradory czekoladowe żyją przeciętnie o 10% krócej.

Badania, jakie przeprowadził Paul McGreevy wskazały, że labradory czekoladowe są „skazane” nie tylko na krótsze życie, ale również częstsze choroby, takie jak urazowo-ropne zapalenie skóry czy infekcje uszu. Przypuszczalnie jest to związane z faktem, że szczenięta czekoladowe rodzą się tylko wtedy, gdy oboje rodzice mają dominujący gen koloru brązowego. Zmniejsza to pulę genową, co może sprzyjać częstszym schorzeniom.

Historia labradora

Historia labradora nie jest do końca jasna, tym bardziej że wprowadzać w błąd może już sama nazwa rasy, która pochodzi od półwyspu Labrador w Kanadzie. Przodkowie labradora prawdopodobnie pochodzą jednak z Nowej Funlandii, gdzie w XVIII wieku były wykorzystywane jako „psy wodne” i pomagały w pracy na kutrach – przydawały się w polowaniach, wyciąganiu z wody rybackich sieci, a według niektórych źródeł, nawet w wyławianiu tonących osób.

W drugiej połowie XIX wieku, w 1870 roku labradory do Europy sprowadził lord Earl Malmesbury, nazywając je przy okazji „psami z Labradoru”, co zapoczątkowało hodowlę rasy na kontynencie europejskim. Piękny wygląd, siła i żywiołowy charakter psów zrobiły na tyle duże wrażenie na angielskiej arystokracji, że wkrótce labradory zaczęto traktować jako psy myśliwskie, które towarzyszyły szlachcicom w polowaniach. To także Anglikom zawdzięczamy drugi człon nazwy rasy, czyli „retriever”, który pochodzi od sformułowania „to retrieve”, co można przetłumaczyć jako „przynosić” lub „aportować”.

Oficjalnie samodzielna rasa labrador retriever została uznana przez brytyjski Kennel Club 7 lipca 1903 roku, choć wówczas tylko czarne labradory były uznawane za prawidłowe. Po niespełna piętnastu latach, w 1916 roku, także amerykanie uznali labradora jako rasę, co zapoczątkowało jego rozprzestrzenianie się po całym świecie. Co więcej, na przełomie lat 20 i 30 XX wieku zaakceptowano także labradory o umaszczeniu czekoladowym i biszkoptowym, co jeszcze bardziej przyspieszyło ich ekspansję po kontynencie amerykańskim i europejskim. Do Polski labradory trafiły jednak późno – uznaje się, że pierwszy labrador retriever został do naszego kraju sprowadzony w 1986 roku. Przyjacielski, żywiołowy charakter labradora sprawił jednak, że od tego czasu należy on do najpopularniejszych psich ras w Polsce.

Ile kosztuje labrador?

Jak popularność labradorów w Polsce wpływa na cenę szczeniaka tej rasy? Co prawda labradory nie są tak drogie, jak rosyjskie toye czy bullmastiffy, niemniej swoje i tak należy na nie wydać. Ile kosztuje labrador?

Zakup dwumiesięcznego szczeniaka to wydatek rzędu 3,5-6 tys. złotych. Cena związana jest oczywiście z kosztami, jakie ponosi hodowla za opiekę nad ciężarną suką oraz pielęgnację, wyżywienie i opiekę weterynaryjną nad szczenięciem. Dobra wiadomość jest jednak taka, że na wysokość ceny raczej nie wpływa umaszczenie labradora, w związku z czym za taką samą kwotę można kupić popularnego psa biszkoptowego lub pożądanego przez wiele osób psa czarnego.

Charakter labradora

Nie bez powodu labradory są uważane za psy rodzinne. Cechują się zrównoważonym, spokojnym charakterem oraz żywiołowym usposobieniem. Są one uważane za psy o dużej cierpliwości, które przepadają za kontaktem z małymi i starszymi dziećmi, a także innymi psami. Są skore do zabaw i bezpośredniego kontaktu z człowiekiem, lecz wymagają od niego uwagi i codziennych rozrywek. Labradory znane są z zamiłowania do aportowania czy zabawy w wodzie, co warto wziąć pod uwagę podczas spacerów nad jeziorem czy przechadzek brzegiem morza.

Warto wiedzieć, że labradory znakomicie nadają się do pracy z człowiekiem. Ich przyjazny charakter jest wykorzystywany w wielu dziedzinach – rasa znakomicie sprawdza się w pracy z osobami niewidomymi, w ratownictwie, prowadzeniu dogoterapii czy wykrywaniu narkotyków. W warunkach domowych charakter labradora sprawi, że psa łatwo będzie nauczyć komend i poleceń oraz wychować go.

Hodowla i zdrowie labradora

Hodowla labradora nie jest tak skomplikowana, jak ma to miejsce w przypadku niektórych ras, co w pewnej mierze wynika właśnie z dość przyjaznego i spokojnego charakteru tych psów. Warto jednak mieć świadomość tego, że mamy tu do czynienia z psem dużym, umięśnionym i potrzebującym sporo ruchu, więc o kilku rzeczach należy szczególnie pamiętać.

Wychowanie labradora

Wychowania labradora – o ile pies ma zapewnione wszelkie codzienne potrzeby – nie należy do zadań szczególnie trudnych. Przedstawiciele tej rasy uczą się szybko i chętnie, co jest przydatne zarówno podczas kształtowania charakteru u psiaka, jak również nauki posłuszeństwa. Dodatkowo, nie należą do psów hałaśliwych. Do nauki komend i sztuczek warto wykorzystywać przysmaki – labradory są dość łakome, więc zachęty i nagrody w postaci smacznych przekąsek z pewnością sprawią, że wychowywanie ich stanie się jeszcze prostsze.

Warunki dla labradora

Choć psy tej rasy są duże, warunki dla labradora mogą być bardzo zróżnicowane. Psy te z łatwością adaptują się do nowych miejsc i dobrze będą się czuły zarówno w domu jednorodzinnym z ogrodem, jak i mieszkaniu w bloku. Dla labradora ważniejsze niż samo miejsce jest to, czy właściciel poświęca mu wystarczająco dużo uwagi i odpowiednio spędza z nim czas. Decydując się na szczeniaka tej rasy – zwłaszcza, jeśli mieszkamy w bloku – musimy pamiętać, że potrzebuje on sporo kontaktu i zabaw z człowiekiem oraz ruchu. Codzienne spacery do parku, nad jezioro lub nad rzekę są bardzo pożądane!

Pielęgnacja labradora

Pielęgnacja labradora nie jest szczególnie trudna, ale warto pamiętać o kilku aspektach. Jego krótka, twarda sierść nie wymaga skomplikowanej pielęgnacji i wystarczy, że od czasu do czasu ją wyczeszemy. Doskonale sprawdzi się do tego furminator dla psów krótkowłosych. Pamiętajmy jednak, że labradory lubią się wybiegać na łące czy nad jeziorem i po spacerze powinniśmy sprawdzić, czy do domu nie wróciły z kleszczem. O ile w przypadku psów biszkoptowych obserwacja jest dość prosta, o tyle przy psach czarnych i czekoladowych wymagane jest większe skupienie. Psa nie dającego oznak choroby warto dwa razy do roku zabierać na wizyty kontrolne do weterynarza.

Pożywienie dla labradora

Na koniec omówmy krótko pożywienie dla labradora. Psy te znane są ze swojego apetytu, co sprawia, że łatwo je utuczyć. To z kolei – zwłaszcza przy braku codziennego ruchu – może być niebezpieczne dla ich zdrowia. Podstawę diety labradora stanowi dobrej jakości białko odzwierzęce, które znajdziemy w zbilansowanej karmie. Sprawdzone produkty znajdziecie tutaj. Bardzo ważne jest, by wybierać karmę wysokiej jakości bogatą w mięso, nie zawierającą niezdrowych węglowodanów.

Ile powinien jeść labrador?

Labrador powinien jeść dwa posiłki dziennie o stałych, ustalonych porach. Ich wielkość należy uzależnić od ilości ruchu psiaka, jego stanu zdrowia, wieku czy wagi. Nie zapominajmy przy tym o codziennych spacerach!