Owczarki, potocznie nazywane wilczurami, od wieków są blisko związane z człowiekiem. Pierwotnie zadaniem tych inteligentnych, silnych i odważnych psów było pilnowanie stad owiec. Dzisiaj owczarki nie tylko znakomicie sprawdzają się jako psy pasterskie, ale również pomagają ludziom w innych obszarach. Współcześnie owczarki wykorzystuje się między innymi jako psy policyjne, stróżujące i psy-przewodniki, ale często można je spotkać również w ratownictwie, służbach specjalnych czy… hollywoodzkich filmach. To oczywiście także oddani towarzysze i przyjaciele, którzy znakomicie sprawdzają się jako psy rodzinne. Co warto wiedzieć o owczarkach? Poniżej opisujemy, czym charakteryzuje się owczarek niemiecki, belgijski i szwajcarski!
Wygląd owczarka niemieckiego, belgijskiego i szwajcarskiego
Trudno w kilku słowach opisać wygląd owczarka niemieckiego, belgijskiego i szwajcarskiego – głównie z tego względu, że owczarki to grupa wielu czworonogów, które często, pod względem rozmiaru, umaszczenia i typu sierści, są od siebie różne. Można jednak powiedzieć, że trzy opisywane przez nas owczarki cechują się masywną, prostokątną budową ciała, dobrze rozbudowaną klatką piersiową, opadającym grzbietem, puszystym ogonem i głową o wydłużonej kufie, która jest osadzona na mocnej, szerokiej szyi. Charakterystyczną cechą, kojarzoną najczęściej z owczarkami, są też znajdujące się na szczycie głowy wyprostowane, ostre uszy z małżowiną skierowaną delikatnie do przodu. Typowy owczarek niemiecki, belgijski lub szwajcarski ma niemal idealne proporcje ciała.
Jak wygląda owczarek (niemiecki, belgijski, szwajcarski)?
Jak wygląda owczarek niemiecki, belgijski i szwajcarski i czym różnią się te trzy psy? Zacznijmy od pierwszego z nich. Owczarek niemiecki może mieć sierść krótką – która jest zazwyczaj twarda i przylegająca – lub długą, nieco bardziej miękką. Psy te mają najczęściej sierść czarną podpalaną lub z podpalaniem rudym, brązowym, płowym, czerwonym lub jasnoszarym. Zdarzają się również czworonogi czerwonobrązowe z siodłem, wilczaste lub czarne z podpalanymi łapami. Psiaki często posiadają charakterystyczną, czarna maskę na pysku i białą plamkę na piersi.
Z owczarkiem niemieckim bardzo często mylony jest owczarek belgijski, choć trzeba zaznaczyć, że wszystkie odmiany belgijskie są nieco wyższe, szczuplejsze od psa z Niemiec i mają od niego mniejszą głowę. Najczęściej mają umaszczenie rude, płowe lub szare z czarnymi elementami, ale długowłose owczarki belgijskie groenendae mają sierść jednolicie czarną.
Bliskim kuzynem owczarka niemieckiego jest również owczarek szwajcarski. Również występuje on w wersji krótko- i długowłosej, a budową mocno przypomina owczarka z Niemiec, jednak nie ma tak mocno obniżonej linii grzbietu. Tym, co jednak najbardziej wyróżnia psa ze Szwajcarii, jest jego umaszczenie – przedstawiciele tej rasy zawsze mają białe futro.
Wzrost i waga – ile waży dorosły owczarek niemiecki, belgijski i szwajcarski?
Trzy opisywane psy różnią się również wzrostem i wagą. Ile waży dorosły owczarek niemiecki, belgijski i szwajcarski? Porównajmy je:
- owczarek niemiecki – wysokość w kłębie: samiec – 60-65 cm, suka – 55-60 cm; waga: samiec – 30-40 kg, suka – 22-32 kg;
- owczarek belgijski – wysokość w kłębie: samiec – 61-55 cm, suka – 56-61 cm; waga: samiec – 25-30 kg, suka – 20-25 kg;
- owczarek szwajcarski – wysokość w kłębie: samiec – 60-66 cm, suka – 55-61 cm; waga: samiec – 30-40 kg, suka 25-35 kg.
Ile żyje owczarek (niemiecki, belgijski, szwajcarski)?
Przyjmując psiaka pod swój dach, warto wiedzieć, ile żyje owczarek niemiecki, belgijski i szwajcarski. Tutaj mamy dobrą wiadomość, bo owczarki to psy „długowieczne”, które żyją średnio od 10 do 13 lat, a w przypadku owczarków belgijskich – nawet od 12 do 15 lat. Oczywiście, owczarki mogą dożywać nawet ponad dwudziestu lat, ale zależy to od wielu czynników. Bardzo ważne są geny, jakie przekazali zwierzęciu rodzice, a także styl życia – pies, który będzie miał zagwarantowaną odpowiednio dużą codzienną dawkę ruchu oraz właściwą karmę, będzie miał większą szansę, by dłużej towarzyszyć swoim opiekunom.
Historia owczarka (niemieckiego, belgijskiego, szwajcarskiego)
Historia owczarka niemieckiego, belgijskiego i szwajcarskiego sięga XIX wieku. Początkowo silne, inteligentne, odważne i nie bojące się deszczu czy niskich temperatur owczarki wykorzystywano do pilnowania stad owiec. Psy chroniły zwierzęta hodowlane przed atakami dzikich zwierząt, a także prowadziły owce. W rozwijających się Niemczech dostrzeżono także inny potencjał u owczarków – zaczęły one towarzyszyć miejskim stróżom, policji i wojsku. Wspieraniem hodowli tego typu psów zajął się związek nazwany Phylax, który założono w 1891 roku.
Osiem lat później rotmistrz Max von Stephanitz założył nowy związek. Na wystawie hodowlanej w Karlsruhe zakupił owczarka w typie pierwotnym iminiem Hektor Linksrhein do swojej psiarni. To właśnie ten pies został zarejestrowany jako pierwszy w księdze hodowlanej owczarków niemieckich. Rotmistrz zachwycił się nie tylko dostojnym i szlachetnym wyglądem zwierzęcia, ale również jego charakterem – owczarek był przyjacielski, towarzyski i niezwykle oddany. Mniej więcej w tym samym czasie w Belgii zwrócono się do profesora weterynarii Adolfa Reula z prośbą o uporządkowanie rasy psów pasterskich, jakie wykorzystywano w kraju. Ten opracował proces selekcjonowania i uzyskał jeden podstawowy typ owczarka belgijskiego o czterech odmianach (groenendael, tervueren, laekenois, malinois), stając się tym samym „ojcem” rasy.
Rys historyczny owczarka szwajcarskiego nie jest dobrze udokumentowany, ale uznaje się, że pierwsze informacje o tej rasie pochodzą jeszcze z lat 80. XIX wieku. To wtedy na wystawie hodowlanej w Niemczech zaprezentowano jednolicie białego psa, który wyglądem do złudzenia przypominał dzisiejsze owczarki szwajcarskie. W XX wieku takie białe psy dużą popularnością cieszyły się szczególnie w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, dokąd trafiły w latach 20. Na początku lat 70. XX wieku przetransportowano je natomiast do Szwajcarii, gdzie w 1991 roku zostały zarejestrowane jako osobna rasa w księdze hodowlanej Szwajcarii.
Ile kosztuje owczarek niemiecki, belgijski i szwajcarski?
Omawiane owczarki nie należą do najtańszych psów – i to nawet mimo tego, że owczarek niemiecki od wielu lat cieszy się dużą popularnością. Ile kosztuje owczarek niemiecki, belgijski i szwajcarski? Wiele zależy od hodowli sprzedającej się sprzedażą szczeniąt. Generalnie psiaka warto szukać w hodowlach o uznanej renomie, które są zarejestrowane w Związku Kynologicznym w Polsce.
Owczarki niemieckie w dobrych hodowlach kosztują od około 3000 złotych, choć zazwyczaj trzeba liczyć się z wydatkiem rzędu 4000-6000 złotych. W przypadku psów przeznaczonych na wystawy cena ta będzie jeszcze wyższa. Tańszych szczeniąt należy szukać w mniejszych hodowlach, które dopiero budują swoją renomę.
Podobnie wyglądają ceny szczeniąt owczarka belgijskiego i szwajcarskiego. Za psiaka z renomowanej hodowli, zarejestrowanej w Związku Kynologicznym w Polsce, zazwyczaj przyjdzie zapłacić od około 4-5000 złotych do 7000 złotych.
Charakter owczarka (niemieckiego, belgijskiego, szwajcarskiego)
Owczarki kojarzą nam się najczęściej z poczciwymi, towarzyskimi psami, które są w pełni oddane swoim właścicielom. Są to cechy, które znakomicie oddają charakter owczarka niemieckiego, belgijskiego i szwajcarskiego.
Owczarki niemieckie to inteligentne psy z jednej strony lojalne i posłuszne, lubiące towarzystwo właściciela, a z drugiej – odważne, ciekawskie, pewne siebie i czujne. Znakomicie sprawdzają się jako psy rodzinne, które będą dotrzymywać kroku domownikom i bronić ich przed niepożądanymi gośćmi. Są to także psy pojętne, dlatego ich wychowywanie nie jest specjalnie trudne, aczkolwiek owczarki bywają uparte, więc konieczna jest konsekwencja i cierpliwość.
Owczarki belgijskie i szwajcarskie mają podobne usposobienie do swoich niemieckich kuzynów. To po prostu wierne psy o umiarkowanym charakterze, które są stworzone do życia obok człowieka.
Hodowla i zdrowie owczarka niemieckiego, belgijskiego i szwajcarskiego
Odpowiednie zadbanie o hodowlę i zdrowie owczarka niemieckiego, belgijskiego i szwajcarskiego nie jest szczególnie trudne, bo te duże i silne psy doskonale znoszą różne warunki atmosferyczne – zarówno mróz, śnieg i deszcz, jak również upały. Są jednak podatne na dysplazję stawów biodrowych. Inne schorzenia, które mogą dotykać owczarki, to dolegliwości żołądkowo-jelitowe oraz zapalenie spojówek i uszu. Regularnie – na przykład dwa razy w roku – warto udać się z psem na kontrolną wizytę do weterynarza.
Pielęgnacja owczarka niemieckiego, belgijskiego i szwajcarskiego
Pielęgnacja owczarka niemieckiego, belgijskiego i szwajcarskiego nie należy do wymagających. Podstawą jest regularne wyczesywanie sierści – w przypadku psów krótkowłosych wystarczy raz w tygodniu, a długowłosych – dwa razy w tygodniu. Warto też pamiętać o pielęgnacji uszu i jamy ustnej, obcinaniu pazurów oraz myciu zwierzaka – raz na 2-3 miesiące.
Warunki dla owczarka (niemieckiego, belgijskiego, szwajcarskiego)
Choć omawiane psy należą do dużych zwierzaków, warunki dla owczarka niemieckiego, belgijskiego i szwajcarskiego wcale nie muszą oznaczać ogromnego ogrodu. Owszem, dobrze, jeśli pies będzie miał miejsce, w którym może się wybiegać o każdej porze, jednak owczarek poradzi sobie także w bloku. Trzeba jednak zapewnić mu codzienną dawkę ruchu (na przykład 2 godz.) – i to nie tylko spaceru, ale również biegania czy zabawy na świeżym powietrzu. Pies, który tłumi w sobie energię, może być szczekliwy oraz skłonny do destrukcyjnych zachowań.
Trzeba też pamiętać o tym, że owczarek potrzebuje stałego kontaktu z człowiekiem, więc nie jest odpowiednim zwierzęciem dla osób, które dużo czasu spędzają poza domem.
Wychowanie owczarka niemieckiego, belgijskiego, szwajcarskiego
Wychowanie owczarka niemieckiego, belgijskiego i szwajcarskiego nie jest trudne, głównie ze względu na to, że psy te są bardzo inteligentne. Szybko uczą się komend i poleceń, a przy odpowiednim prowadzeniu są bardzo posłuszne. Mają zrównoważony temperament i dobrze socjalizowane znoszą pod jednym dachem towarzystwo innych zwierząt – także kotów.
Pożywienie dla owczarka (niemieckiego, belgijskiego, szwajcarskiego)
Typowe pożywienie dla owczarka (niemieckiego, belgijskiego, szwajcarskiego) powinna tworzyć wysokiej jakości sucha karma. Karma dla owczarka powinna mieć w składzie chondroitynę i glukozaminę, warto więc włączyć do diety psa właściwe suplementy.
Ile powinien jeść owczarek niemiecki, belgijski, szwajcarski?
Pamiętaj, że omawiane rasy – choć są podobne – nieco różnią się od siebie, dlatego to, ile powinien jeść owczarek niemiecki, belgijski i szwajcarski, zależy od tego, jakiego psa posiadasz. Dostosowując dzienną ilość karmy, jaką powinno spożywać zwierzę, należy patrzeć na wartość kaloryczną wybranego produktu i na tej podstawie wydzielić odpowiednie porcje.
Wskazana ilość karmy powinna zostać podzielona na dwa posiłki podawane o stałych porach.